Αυτή την ιστορία, σας την είχα πει καμιά δεκαριά χρόνια πριν, αλλά αυτές τις μέρες την ξαναθυμήθηκα και επειδή μου άρεσε είπα να την ξαναβάλω, αφού ύστερα από τόσο καιρό, υπάρχουν και καινούργιοι φίλοι στο blog και το θέμα της εξακολουθεί να ισχύει. Λοιπόοοοον…
Πριν κάμποσα χρόνια, λίγο πριν μπούνε οι γιορτές, είχα βγει στα μαγαζιά για να κάνω διάφορα ψώνια κι άφησα τελευταίο το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Πήγα σε ένα μέρος που τα πουλούσαν και είδα τα πεζοδρόμια να είναι γεμάτα με φρεσκοκομμένα έλατα. Βλέπω ένα όμορφο μικρό ελατάκι και πλησιάζω να το αγοράσω. «Μη Παραμυθά», ακούω μια λεπτή αδύναμη φωνή. Κοιτάζω γύρω μου, αλλά δεν βλέπω κανέναν. «Εγώ, το ελατάκι σου μιλάω», ξανακούω την αδύναμη φωνούλα. Μα βέβαια! Αφού φορούσα το μαγικό γιλέκο μου, καταλάβαινα τη γλώσσα των φυτών. Η φωνούλα ερχόταν από το ελατάκι δίπλα μου.
«Τι θέλεις ελατάκι;», το ρώτησα. «Θα ήθελα πολύ να έρθω στο σπίτι σου», μου λέει, «αλλά μη με αγοράσεις». «Και γιατί παρακαλώ;» το ρώτησα. «Να μην αγοράσεις ούτε εμένα ούτε κανένα άλλο από τα αδέλφια μου. Γιατί όταν σταματήσετε να μας αγοράζετε εσείς οι άνθρωποι, θα πάψουν και να μας κόβουν». Κοίταξα το ελατάκι σκεφτικός.
«Δες πώς κατάντησαν το κορμάκι μου», είπε το ελατάκι και έγειρε λίγο για να δω την άκρη του κορμού. Το είχαν στραβοκόψει από τη ρίζα του και με δύο χοντρά αγριόκαρφα που του είχαν μπήξει, είχαν στερεώσει δύο σταυρωτά ξύλα για να στέκεται όρθιο. «Σαν άνθρωπος που του έκοψαν τα πόδια και του έβαλαν ψεύτικα», σκέφτηκα. Τότε κατάλαβα όλο το κακό που γίνεται κάθε χρόνο με τα έλατα.
«Πολύ καλό το ελατάκι που διαλέξατε, κύριε. Θα σας το αφήσω σε πολύ καλή τιμή», άκουσα να μου λέει ο άνθρωπος που πουλούσε τα έλατα πλησιάζοντας. «Όχι, όχι, δεν θα πάρω. Μετάνιωσα». Κι απλώνοντας το χέρι μου, χάιδεψα στα πεταχτά το ελατάκι κι έφυγα γρήγορα. «Ευχαριστούμε, ευχαριστούμε», άκουσα να μου ψιθυρίζουν τα άλλα έλατα καθώς περνούσα από μπροστά τους.
Μπήκα στο πρώτο κατάστημα παιχνιδιών που βρήκα στο δρόμο μου κι αγόρασα ένα ωραίο καραβάκι και μπόλικα φωτάκια. Σε λίγη ώρα, το καραβάκι ήταν έτοιμο στολισμένο πάνω στο τραπέζι και τώρα κάθομαι και το καμαρώνω, αποφασισμένος να μην ξαναγοράσω ποτέ ξανά στη ζωή μου αληθινό έλατο.
Καλές γιορτές.
Σας φιλώ πολύ.
Π.
.jpg)
